آخرین مطالب
امکانات وب
وزن این افکار بیشتر از توان این روزها ، دقایق و ثانیه هایی
که هر کدام انتظار حکم قاضی را دارند
و ...
منتظر اعتراف گرفتن ...!
ولی غافل از این که نیاز به کشیش دارم
که وقتی اعتراف می کنم ، بگوید بخشیده شدی
که بخشیده شدن هم این روزها برایم کافی نیست ...!
خیلی سخته به ایستگاه آخر برسی و از اعماق وجودت نبودن را طلب کنی
بخواهی برای وجدان خواب آلوده و خسته ات دلیلی بیاوری برای رفتن و نیست شدن
دلایلی که از جنس سوال نباشد و سوال کنندگانی که از جنس من ، سوال شونده نیستن ...
واقعا چقدر دلم کمی نخواستن می خواهد
به ژرفای ذهن پریشانم سقوطی بی پروا رقم زدم
سقوطی از جنس مرگ
تا کلامی بیابم برای آخرین نوشته ام
اما هر بیشتر سقوط در میان روح و روانم راتجربه کردم کمتر یافتم حرفی برای از خود گفتن
چون دیدم دیگر منی نمانده که بخواهم از او سخن بگویم
که من را جایی دور دست ، در گورستان خاطرات ، در اعماق خاک های نفرین شده گذشته ام گم کردم ...
یا به خاک سپردم
راستش را بخواهید حتی دیگر این من را ، خودم هم نمی شناسم
تنها اثر کم رنگ خودم را میان خط به خط این نوشته می بینم ، اما بسیار تار و کدر
راستی ...
من خوشبخت ترم یا دختر همسایه ...!؟
دختری که صدای حرف زدن با معشوغه اش ، ذهنم را مثل زالو می خورد ...
او خوشبخت تر است یا منی که
تمام عمرم همیشه داشتم ژانگولر بازی در می آوردم
که بگویم هنوز زنده ام ، هنوز هم می توانم ، که هنوز نباخته ام ...!؟
و به راستی چقدر در فریفتن خودم استادم
گاهی خود را با خوشبخت ترین آدمها قیاس کردم
و آنان را چقدر خار دیدم
اما امان یک سری از خاطرات که همیشه در کمین نشسته اند
و در اولین فرصت ممکن می آیند و سر بازمی کنن و از درون آدم را می خورند
و آدم را به سوی پرتگاه نیستی و فنا می کشند
لعنت به این حس
دیگر ذهنم قدرتی برای پریود های دم به دم ندارد
باز به آخر خطهای نوشته ام رسیدم و باید پیاده شوم
از این همه حرف ...!
و مثل همیشه
هدفون را باید تا ته بکنم توی گوشم و بروم !!!
« برداشتی آزاد از نوشته های یک دوست »
A.Rostami
نوشته شده در چهارشنبه بیستم اردیبهشت ۱۳۹۶ساعت 0:19 توسط Ahad Rostami|
گیتار شکسته...برچسب : نویسنده : gharibanehayama بازدید : 15